یک روانپزشک گفت: احساسات کودکان به وسیله بازی بروز پیدا کرده و تنش ها و اضطراب های او تخلیه می شود. وی اظهار داشت: روان شناسان معتقدند: بازی در کودکان، معادل صحبت کردن در بزرگسالان است بنابراین نمی توان بازی را منحصر به دوره کودکی

دانست بلکه بازی در تمام عمر انسان با اشکال مختلف وجود دارد همچنان که در فرهنگ اسلام و سخنان ائمه نیز بر بازی در کودکان تاکید فراوانی شده است. این متخصص اعصاب و روان ادامه داد: بازی، در سلامت کودک و رشد اجتماعی او نقش بسزایی دارد؛ به طوری که ثابت شده است بازی می تواند یک نوع تجربه رقابت برای کودک باشد، پذیرش پیروزی و شکست را به او آموزش دهد. همچنین نوعی همانند سازی و الگو برداری، ابراز وجود، آموزش ارتباط با دیگران، کشف محیط پیرامون خود و ارضای حس کنجکاوی کودک آموخته می شود. این روانشناس با اشاره به تاثیر بازی در رشد ذهنی کودک، تصریح کرد: یادگیری زبان، تقویت هوش و آموزش مفاهیم (یادگیری اشکال، فضا و حجم) از جمله این تاثیرات است. همچنین بازی سبب رشد عاطفی کودک می شود به عبارتی با بازی، حس برتری جویی کودک ارضاء می شود، احساسات او بروز پیدا کرده و در نهایت کودک را برون گراتر می کند و تنشها و اضطراب های کودک از طریق بازی تخلیه و نوعی کسب لذت، امتناع نیازها و افزایش اعتماد به نفس در کودک را ایجاد می کند. وی انواع بازی ها را به بازی های فیزیکی، تقلیدی، نمایشی، سمبلیک یا نمادی، آموزشی و خلاقیتی تقسیم و در پایان توصیه کرد: والدین باید به بازی کودکان اهمیت بدهند، بازی ها باید با فرهنگ و ارزش های خانواده متناسب باشد، والدین در بازی دخالت نکنند بلکه بر آن نظارت کنند و بر مکان بازی از نظر امنیت فیزیکی و روانی توجه کرده و در انتخاب همبازی و تنوع بازی ها دقت نمایند.